Onzeker--|--Slimmer --|-- Cognitivie functies -|- Geen LH in Japan -|- Linkshandigen meer kans op schizofrenie (1) -|- Steeds meer Linkshandigen -|- Leven in RH-wereld -|- Links-rechts-benig -|- De spiegel liegt -|- LH meer kans op schizofrenie (2) -|- LH raadsels voor wetenschap -|- Leven in gespiegelde wereld -|- LH-man verdient meer -|-Ook dieren hebben voorkeur -|- LH beter in gamen -|- Chimps zijn links -|- LH-vrouw meer kans op borstkanker -|- LH beter in vechten -|- Linkshandigheid

13 augustus 2011 is het linkshandigendag

 

• www.nu.nl 4 november 2008 / Dennis Rijnvis

  'Linkshandige mensen zijn vaker onzeker'
  

  AMSTERDAM - Linkshandige mensen zijn vaker zenuwachtig en onzeker over hun acties, dan rechtshandigen. Dat blijkt uit een studie van Britse wetenschappers.
  De Britse onderzoekers van de University of Abertay Dundee hielden een enquête, waarbij tientallen linkshandige en rechtshandige mensen vragen moesten beantwoorden over levensopvatting en de manier waarop ze met kritiek omgingen.
  Na afloop bleek dat linkshandige deelnemers zich veel vaker herkenden in stellingen zoals 'Ik ben vaak bang om fouten te maken' en 'Het doet me pijn als andere mensen kritiek op me hebben, of me een standje geven'.

  Dominant

  Volgens de wetenschappers heeft die onzekerheid mogelijk te maken met de manier waarop de hersenen van linkshandigen werken. Bij mensen die voornamelijk links georiënteerd zijn, is de rechterhelft van het brein dominant. Dat hersengebied wordt ook geassocieerd met het verwerken van negatieve emoties en het vermogen om impulsen in bedwang te houden.
  "Linkshandigen hebben meer de neiging tot zenuwachtigheid als ze iets gaan doen", zegt hoofdonderzoekster Lynn Wright deze week in het wetenschappelijke tijdschrift New Scientist. "Rechtshandigen beginnen vaker gewoon aan iets."

  Nieuwe ervaringen

  Maar ondanks de gevoeligheid voor kritiek en stress blijken linkshandigen zich in het dagelijks leven niet terughoudender op te stellen dan rechtshandigen. Bij de enquête reageerden de linkshandige deelnemers net zo enthousiast op stellingen zoals 'Ik hou ervan om nieuwe ervaringen te ondergaan' en 'Ik neem vaak een beslissing op gevoel'.
  De resultaten van het onderzoek kunnen volgens Wright dan ook niet worden gebruikt om iemands persoonlijkheid te voorspellen, maar geven vooral inzicht in de verschillende manieren waarop linkshandige en rechtshandige mensen emoties verwerken.

  Lijstjes

  Wright - die zelf ook linkshandig is - gelooft dat de meeste linkshandigen al vroeg leren omgaan met hun neiging tot onzekerheid. "Ze houden er meestal van om lijstjes te maken en dingen op te schrijven om hun stress te verzachten", zegt ze. "Ik herkende dat ontzettend."

  (c) NU.nl/Dennis Rijnvis

  Terug

• www.oprah.com

  Zijn linkshandigen slimmer dan rechtshandigen?
  

  "In bepaalde opzichten zijn linkshandigen slimmer. Ik zal vertellen waarom.

  Dr. Oz zegt: "linkshandigen zijn beter in staat binnenkomende informatie te verwerken, ook al komt deze informatie ongeorganiseerd." Dr. Oz zegt dat dit komt door de manier waarop de hersenen van het ongeboren kind zich ontwikkelen in de baarmoeder. "De linker hersenhelft bestuurt gewoonlijk de rechterzijde, deze is zeer krachtig," zegt hij. Bij linkshandigen stelt het de andere kant, de rechterhersenhelft, in staat een gelijkwaardige helft te worden."

  Omdat linkshandigen hun beide hersenhelften gemakkelijker gebruiken, zegt Dr. Oz, kunnen zij de binnenkomende informatie op verschillende manieren gemakkelijker verwerken. "Dat is de reden waarom linkshandige atleten het zo goed doen. En er zijn veel presidenten die linkshandig waren, en er zijn veel mensen die, door het feit dat zij zoveel zoveel complexe zaken tegelijk aankunnen, zeer effectief werken, " zegt hij.

  Maar, zegt Dr. Oz, hoewel je met de ene hand schrijft, delen van het lichaam aan de andere kant - zoals het oog - dominant zijn. Om vast te stellen welk oog dominant is, zegt Dr. Oz, kan je een gat met ter grote van een pen in een vel papier maken. Houd het papier van je af en kijk naar een object. Kijk naar het object met allen je rechter oog, en daarna met alleen je linker oog. Dr. Oz zegt dat het oog waarmee je het object kan blijven zien door het gat in het papier, dat dat het dominante oog is.

  Dr. Oz zegt dat bij veel mensen de kant het sterke oog tegenovergesteld is aan kant van de sterke hand. "Er zijn veel verschillende redenen waarom je wil weten welk oog dominant is. Wanneer je sport beoefent, is het in bepaalde gevallen in je voordeel, " zegt hij. "Maar mensen gebruiken hun beide hersenhelften heel verschillend, en het is best gaaf te weten hoe het allemaal werkt."

  Terug

• Bron: http://www.psycholoog.net/?p=701
  16 augustus 2006 in Hersenen, cognitieve functies

  De wereld door de ogen van linkshandigen
  Heidie Tops

  Dat taalverwerking bij rechtshandigen voornamelijk in de linkerhersenhelft plaatsvindt, terwijl dit bij linkshandigen voornamelijk in de rechterhersenhelft gebeurt, is al langer bekend. Maar dat linkshandigen de wereld om hen heen ook anders zouden waarnemen, blijkt nu uit onderzoek van de Universiteit van Birmingham.

  Uit de resultaten komt naar voren dat links- en rechtshandigen niet dezelfde hersenhelft gebruiken wanneer zij naar een plaatje of foto kijken. Zo wordt bij rechtshandigen de rechterhersenhelft actief wanneer zij zich concentreren op het plaatje als geheel, bijvoorbeeld het gehele bos. Wanneer zij zich concentreren op een detail uit het plaatje, bijvoorbeeld een boom uit het bos, wordt daarentegen de linkerhersenhelft gebruikt. Bij linkshandigen blijkt dit precies andersom te zijn.

  Bij dit onderzoek is gebruik gemaakt van de techniek 'ÄòTranscraniale Magnetische Stimulatie' (TMS). Dit is een techniek die met behulp van krachtige kortdurende magnetische impulsen hersengebieden meer of minder actief maakt. De onderzoekers pasten tijdens het onderzoek TMS toe op een gebied van de linker- dan wel rechterhersenhelft terwijl de participanten gevraagd werden zich te concentreren op details van een visuele stimulus. Stimulatie van de linkerhersenhelft maakte het voor rechtshandigen moeilijker zich te concentreren op details, terwijl stimulatie van de rechterhersenhelft dit moeilijker maakte voor de linkshandige participanten.

  Terug

• Bron: Het linkshandig universum

  In Japan bestaan geen linkshandigen - althans volgens de Japanners zelf. Zelfs de bekende Japanse Internet Yoichi Ito ontkende onlangs toen ik hem ernaar vroeg botweg linkshandig te zijn. Ja, hij gooide en tekende wel linkshandig, maar hij was het niet. Ooit was het simpele feit dat een echtgenote linkshandig bleek te zijn in Japan zelfs wettig voldoende grond om haar te verstoten.

  Zo erg zal het niet meer zijn, maar nog steeds wordt er op scholen en elders krachtdadig tegen linkshandigheid opgetreden. Zo krachtig, dat serieuze Japanse onderzoekers in hun land nauwelijks twee procent van de bevolking vonden, die toegaf linkshandig te zijn, terwijl overal elders ter wereld dat percentage rond de tien schommelt. Zij weten dat lage percentage aan het bijzondere Japanse schrift, dat slechts rechtshandig te schrijven zou zijn.

  Dat is echter onzin, want met schrijven heeft linkshandigheid maar weinig van doen, zoals vele rechtshandig schrijvende linkshandigen kunnen getuigen. Eerder is het de onverzoenlijke houding van de Japanse samenleving jegens linkshandigheid eraan debet: linkshandigen kijken wel uit om hun bijzonderheid openlijk toe te geven.

  Onder Amerikaanse presidenten zijn extreem veel linkshandigen te vinden, ongeveer een op elke drie. Maar bij de verkiezingen van 1992 kwam er zelfs geen rechtshandige kandidaat aan te pas. Zowel de zittende president Bush als zijn beide uitdagers Clinton en Ross Perot waren linkshandig

  Er bestaan, voor zover we weten, geen rechtsbreinige mensen. De mythe van de dominante hersenhelft (koele, analytische, stille, links-dominante rekenaars tegenover warme, creatieve en artistieke rechts-dominanten) stamt uit de jaren zestig, toen men voor het eerst iets van de functies van de rechter hersenhelft begon te zien.

  Maar voor dominantie van een van beiden is geen enkel bewijs, noch voor een sterk gescheiden opereren van beide helften. Ze nemen weliswaar tot op zekere hoogte verschillende deelprocessen voor hun rekening, maar bijna alles wat wij denken en doen is het resultaat van geïntegreerde samenwerking tussen beide helften. Van een paar functies weten we dat bepaalde gebieden in de hersenen er bij betrokken zijn. Zo liggen er in de linker hersenhelft gebieden die essentieel zijn voor ons taalvermogen. Bij linkshandigen is dat in de overgrote meerderheid van de gevallen niet anders. Omkering van handvoorkeur wil dus niet zeggen dat ook de hersenhelften 'omgekeerd' zijn

  Terug

• Bron: Telegraaf dinsdag 31 jul 2007

  Linkshandige mensen meer kans op schizofrenie
  Amsterdam

  Britse wetenschappers hebben het 'linkshandige gen' ontdekt dat de kans op schizofrenie iets kan doen toenemen.

  Het team van de universiteit van Oxford ontdekten Gen LRRTM1, dat in de hersenen taal en emotie controleert. Bij rechtshandige mensen regelt de linker hersenhelft de taal en spraak, terwijl de rechter hersenhelft de emotie regelt. Bij linkshandige mensen is dit net andersom, en het ontdekte gen is daar de oorzaak van, meldt de BBC.

  Linkshandige mensen hoeven zich volgens Dr Clyde Francks van Oxford University echter geen zorgen te maken: ,,Er zijn nog veel andere factoren die bij schizofrenie een rol kunnen spelen, en dit gen is daar één van. "

  Gemiddeld is tien procent van de mensen is linkshandig.

  Terug

• Bron: The Sunday Time
  16 september 2007

  Ontdekking Erfelijkheid speelt rol
  Linkshandigen komen eraan, hun aantallen verdrievoudigen
  John van Elliott

  Linkshandigheid heeft recordhoogten bereikt, met meer dan een verdrievoudiging in de verhouding in de laatste eeuw van het aantal mensen met een linker schrijfhand.

  Een uitgebreid historisch onderzoek, door academici van de University College London (UCL), naar handschriften door de eeuwen heen, heeft aangetoond dat de verhouding linkshandigen is gestegen van 3% van de bevolking 100 jaar geleden, tot 11% vandaag.
  Chris McManus, professor psychologie aan de UCL, zegt dat de toename van linkshandigen mogelijk veroorzaakt wordt doordat minder linkshandige kinderen worden gedwongen hun rechter hand te gebruiken.
  Het team van McManus heeft een oude theorie nieuw leven ingeblazen dat linkshandigheid toeneemt door filmbeelden uit 1900 te analyseren. Uit deze beelden bleek dat slechts 16% van de mensen aan het begin van de 20ste eeuw met hun linker hand zwaaiden Tegenwoordig zwaait ongeveer 24% met zijn linker hand.
  De 800 banden van 'Edwardian England' welke waren gemaakt door Sagar Mitchell en James Kenyon en zijn herontdekt in Black-burn, Lancashire, in 2002. Sommige beelden zijn uitgezonden op televisie als "The Lost World of Mitchell and Kenyon".

  Bestudering van de films laat zien hoe moeilijk het is wat de definitie linkshandigheid inhoudt. Veel meer mensen zwaaien met hun linker hand dan dat er mensen zijn die met hun linker ahdn schrijven. Ander combinaties zijn ook mogelijk, bijvoorbeeld iemand die met zijn rechter hand schrijft kan zijn linker hand gebruiken om een cricketbal te werpen.

  Phili Shuman, 36, een linkshandige schipper uit Cheltham die nu in Vermont woont, vertelde dat hij rechtsbenig was bij rugby, en rechtshandig bij het slaan op het cricket veld, maar een linkshandige tenniser.
  "Het is een voordeel bij tennis, want wanneer ik de bal diagonaal met mijn ' forehand' over de baan sla, gaat de bal naar de 'backhand' van de tegenstander" zei hij. "Wanneer ik een andere linkshandige zie krijg ik altijd het gevoel dat wij lid zijn van een exclusieve club."

  Er zijn veel bekende linkshandigen waaronder Jimi Hendrix. Hij bespeelde een rechtshandige gitaar ondersteboven omdat hij geloofde dat rechtshandige gitaren in betere kwaliteit werden gemaakt dan linkshandige. Andere bekende linkshandigen zijn Julius Caesar, Marie Curie, prins William en Nicole Kidman.

  Uit de draaiing van bepaalde sieraden uit de Romijnse tijd is af te leiden dat circa 10% werd gemaakt door linkshandigen, wat mogelijk aantoont dat dit een 'natuurlijke' verhouding kan zijn.
  In overeenstemming met McManus' onderzoek is de verwachting dat er meer linkshandigen in aantocht zijn. De leeftijd waarop vrouwen hun eerste kind krijgen stijgt. Er zijn aanwijzingen dat een hogere leeftijd van de moeder bij de geboorte van het kind, de kans op een linkshandig kind vergroot.
  Linkshandigheid is deels erfelijk en men dacht dat linkshandigen grotere kans hadden te sterven voor zij zich hadden voortgeplant. De filmbeelden suggeren dat het dalende aantal linkshandigen in de Victioraanse tijd een tijdelijke verschijning was doordat er werd gepoogd linkshandigen te dwingen hun rechter hand te gaan gebruiken.
  Tot in de zestiger jaren kwam het voor dat de linker hand van kinderen op hun rug werd gebonden om hen te dwingen met hun rechter hand te schrijven.
  McManus gelooft dat de genen die de voorkeurshand bepalen, ook een sterke invloed hebben op de ontwikkeling van het taalvermogen. Mutaties in deze genen hebben er mogelijk voor gezorgd dat de mens een complexe taal heeft ontwikkeld, waardoor de mens onderscheidde van de aap, die ongeveer net zo vaak links-, als rechtshandig zijn.
  Zweedse onderzoekers ontdekten dat vrouwen die een scan met ultrasoon geluid hadden gehad, 30% meer kans hadden een linkshandig kind te krijgen.
  Terwijl sommige onderzoekers linkshandigheid verbinden aan talenten als creativiteit en taal, stellen andere onderzoekers dat linkshandigheid ook minder leuke kanten heeft. Volgens recent Nederlands onderzoek is de kans dat linkshandige vrouwens sterven aan borstkanker twee keer zo groot.

  Terug

• Bron: Psychologie Magazine
  Uitgave: 07 1998

  Linkshandig in een rechtshandige wereld
  Heleen Peverelli, Mijke van Wijk

  Kurkentrekkers, telefoons met draaischijf, deksels van potjes: bij al deze voorwerpen moeten polsbewegingen van links naar rechts worden gemaakt. Voor linkshandigen is dit lastiger dan voor rechtshandigen. Ook scharen, vulpennen en snaarinstrumenten werden tot voor kort uitsluitend ontworpen voor de rechtshandigen van deze wereld. Op deze site kan de gediscrimineerde linkshandige tips vinden voor 'coping in a right-biased world'.
  De maker van de site is onderzoeker op het gebied van 'hersenlateralisatie'; het idee dat de hersenhelften ieder in verschillende functies gespecialiseerd zijn. Zo zijn taal en spraak gelocaliseerd in de linkerhersenhelft. Tenminste, bij het merendeel van de mensen: schattingen lopen uiteen van 70 tot 95 procent.

  Paul Broca, de ontdekker van het spraakgebied, suggereerde in de vorige eeuw dat de hand waarmee je schrijft of andere precieze bewegingen uitvoert, een indicatie zou kunnen zijn voor de localisatie van taal in de hersenen. Zo zou spraak bij rechtshandigen in de linkerhersenhelft gelocaliseerd zijn, en bij linkshandigen rechts. Zo simpel ligt het echter niet, weten we inmiddels. Bij de meerderheid van de linkshandigen zit taal ook aan de linkerkant. Om de onderzoeker te helpen een tipje van de sluier op te lichten, kan de Internetter meedoen aan een vragenlijst op de site, waarbij men voor allerlei activiteiten kan aangeven of men dit voornamelijk met de linker- of de rechterhand doet. Voor de proefpersoon zelf levert dit nog het verbazingwekkende inzicht op dat onze voorkeur om handelingen met links of met rechts uit te voeren tot in de details vastligt, van de vinger waarmee je de toetsen van een rekenmachine bedient, tot het been waarmee je dagelijks als eerste in je broek stapt.

  Terug

• Bron: Psychologie Magazine
  Uitgave: 06 2000

  Het brein van de voetballer Links- of rechtsbenig
  Ronald van Gelder

  Als Frank Rijkaard, de bondscoach van het Nederlands elftal, alleen linksvoetige spelers opstelt, dan is de kans groter dat Nederland het Europees kampioenschap binnenhaalt.
  Bij individuele sporten, zoals tennis en boksen, zijn de beste spelers vaak linkshandig. Dat een voorkeur voor de linkerhand of het linkerbeen ook bij teamsport vruchten afwerpt, is minder bekend. Op Taiwan is een dameshonkbalteam al jaren onverslaanbaar. De reden: alle speelsters zijn linkshandig en rechtshandige honkballers kunnen moeilijker tegenspel bieden aan linkshandige. De linkshandige spelers doen op het oog onverwachte dingen die natuurlijk niet onverwacht zijn, maar bij het spel van een linkshandige horen. De meeste rechtshandigen zijn daar niet op getraind of voorbereid.
  Bondscoach Frank Rijkaard kan uit de huidige selectie van 23 spelers al bijna een compleet linksbenig elftal samenstellen. Hij zou daarmee de kans dat Nederland het ek 2000 wint, aanzienlijk vergroten.

  Linksbenig scoort beter
  De meeste mensen zijn rechtsbenig en schieten bij voorkeur met hun rechtervoet tegen een bal. Dat geldt ook voor voetballers en keepers, waarvan ruim tachtig procent rechtsbenig is en de meeste teams zijn dan ook samengesteld uit rechtsbenigen. Dit betekent natuurlijk niet dat deze voetbalprofs met links niet vaardig zijn, maar de effectiviteit van hun passes en schoten met links is gewoon geringer. Ballen die rechtsbenigen met links schieten, treffen minder vaak doel.
  De Poolse wetenschapper Wlodzimierz Starosta bepaalde de effectiviteit van de linkervoet bij rechtsbenigen. De Poolse competitie wordt gedomineerd door rechtsbenigen. Starosta vond in de hoogste divisie dat twee van de vijf schoten op doel met rechts verzilverd werden en van de vijftien die met links waren afgevuurd slechts twee.
  Een analyse van Starosta van het wk voetbal 1978, waar rechtsbenigheid ook verreweg het vaakst voorkwam, leverde een vergelijkbaar beeld op. Opmerkelijk was Starosta's conclusie dat Nederland en Argentinië hun plaatsing in de finale in belangrijke mate te danken hadden aan het rendement van hun linksbenige spelers: Argentinië met Kempes en Passarella; Nederland met Rensenbrink, Renvan de Kerkhof en Poort vliet. Ook concludeerde hij dat hoewel de meeste spelers rechtsbenig waren op het wk '78, tweederde van de topscorers linksbenig was. De Duitse onderzoeker Roland Loy bevestigde naar aanleiding van een analyse van de wedstrijden van het wk '90, Starosta's onderzoeksresultaten en zijn vermoeden dat het opstellen van meer linksbenigen gemiddeld tot groter succes van een team kan leiden.

  Linksbenigen verwarren de keeper
  Penalties nemen kun je beter overlaten aan linksbenigen. Terry McMorris en Sion Colenso, twee Britse sportonderzoekers, deden een video-experiment. Professionele keepers moesten videobeelden van strafschoppen beoordelen, die waren genomen door rechts- en linksbenige spelers. De keepers kregen echter alleen de aanloop of het eerste moment van contact met de bal te zien en moesten op basis van die beelden voorspellen in welke hoek van het doel de bal terecht zou komen. De keepers bleken het veel vaker bij het rechte eind te hebben als een rechtsbenige de strafschop nam, dan wanneer een linksbenige schoot. McMorris en Colenso vermoeden dat de keepers de signalen die linksbenigen met hun lichaam uitzenden minder goed kunnen oppikken, door een gebrek aan spelervaring met linksbenigen. Daardoor kunnen ze hun signalen moeilijker interpreteren en dus minder goed anticiperen op hun schoten. Het advies van de onderzoekers uit Chichester aan voetbaltrainers luidt dan ook: laat meer strafschoppen nemen door linksbenige spelers en laat bovendien keepers vaker kijken naar en oefenen met linksbenigen.
  De kwetsbaarste hoek
  Ook een linksbenige keeper kan iets extra's toevoegen aan het team. Of hij meer penalties kan stoppen dan een rechtsbenige keeper valt nog te bezien. Immers, de meeste penaltyschutters knallen de bal van henzelf uit gezien in de rechterhoek. En de meeste keepers duiken juist het liefst die hoek in, omdat ze meestal rechtshandig en rechtsbenig zijn en het liefst naar hun eigen linkerhoek duiken: omdat ze zich in het algemeen bij voorkeur met hun linkerbeen afzetten en keepers bijgevolg hun favoriete rechterhand het langst en het beste kunnen gebruiken om de bal te stoppen (zie ook Psychologie 9/1991).
  Penalties die vanuit de schutter gezien in de linkerhoek geschoten worden, treffen maar liefst tien procent vaker doel. En dat is nou net de hoek, waarin een linksbenige keeper het liefst duikt, omdat hij zich voor een sprong bij voorkeur met zijn rechterbeen afzet. Als penaltyschutters zich eindelijk eens goed voorbereiden en zich realiseren dat ze meer kans van slagen hebben als ze in de linkerhoek schieten, zullen ze vreemd staan te kijken als die bal met gemak wordt gestopt door de linkshandige doelwachter.

  Of het inzetten van meer linksbenigen in het team werkelijk rendeert, moet Rijkaard zelf maar snel uitmaken.

  Terug

• Bron: Psychologie Magazine
  Uitgave: 05 2007

  Hoe onze zelfkennis tekort schiet, de spiegel liegt
  Marloes Zevenhuizen

  We overschatten stelselmatig onze talenten, en zijn blind voor onze eigen fouten. Ware zelfkennis blijkt een onhaalbaar doel - en dat is misschien maar goed ook. Toen ik voor de eerste keer achter het stuur van een lesauto kroop, had ik hoge verwachtingen van mezelf. In gedachten zoefde ik al met mijn rijbewijs op zak over de snelweg. Nooit meer door regen en wind fietsen om mijn ouders te bezoeken, en 's nachts niet meer afhankelijk zijn van de laatste trein. Helaas is de werkelijkheid anders. De lesauto doet namelijk niet wat ik wil. Hij slaat af voor het stoplicht, en raakt af en toe een stoepje met zijn achterband. Nu, tientallen lessen en een examen verder, blijkt dat ik mijn rijvaardigheid niet bijster goed heb ingeschat.
  Mijn zelfinzicht is natuurlijk al vaker jammerlijk tekortgeschoten. Zo herinner ik me nog levendig een turnwedstrijd waaraan ik als kind deelnam. De afloop was hevig teleurstellend. Ik had op zijn minst verwacht met een bronzen of zilveren medaille naar huis te gaan, hoewel ik steeds van de evenwichtsbalk viel. Ik kon toch immers goed turnen?

  Zelfoverschatting
  Wie denkt precies te weten hoe slim, extravert, wiskundig begaafd, sociaal vaardig, grappig, verlegen of ijdel hij is, heeft het mis. Of, zoals professor David Dunning van Cornell University schrijft in zijn boek Self-Insight. Roadblocks and detours on the path to knowing thyself: 'Op de weg naar zelfinzicht komen we veel opstoppingen en omleidingen tegen. Iedereen faalt op een bepaalde belangrijke manier om zijn bestemming te bereiken.'
  Dunning beschrijft psychologisch onderzoek waaruit blijkt hoe slecht het met onze zelfkennis is gesteld. Vraag mensen maar eens hoe hoog hun iq is - hun antwoord zal weinig overeenkomst hebben met hun score op een iq-test. Sterker nog: anderen schatten ons vaak realistischer in dan wijzelf. Zo konden studenten beter voorspellen hoe lang de romantische relatie van hun kamergenoot zou duren, dan die van henzelf. Of neem een onderzoek onder mariniers. Het cijfer dat zij zichzelf gaven voor hun leiderschapskwaliteiten, strookte niet met het aantal malen dat meerderen hen zouden voordragen voor promotie. De beoordeling die collega-mariniers elkaar gaven, bleek echter wel een succesvolle voorspeller voor de carrière. Wilt u een realistische inschatting van uw capaciteiten, dan doet u er dus goed aan om eens te vragen wat anderen nu eigenlijk van u vinden.
  Toch zijn we niet totaal aan anderen overgeleverd om onszelf te leren kennen, sust Dunning. Uit een studie die de resultaten van een groot aantal zelfkennisonderzoeken bij elkaar nam, blijkt dat er wel een verband is tussen hoe we onszelf zien en hoe we in werkelijkheid zijn. Maar juich niet te vroeg: dat verband is vrij zwak. 'Het glas van zelfkennis is niet helemaal leeg, het is alleen niet erg vol,' concludeert Dunning.

  Het ijdele brein
  En er gaat meer mis. We zien onze kwaliteiten en eigenschappen niet alleen verkeerd, we maken daarbij ook steeds dezelfde fout, zo blijkt uit ander psychologisch onderzoek. Ons zelfbeeld is over het algemeen namelijk veel te rooskleurig. Niet alleen voorzag ik niet dat ik een slechte chauffeur zou zijn, of dat ik bij de turnwedstrijd naast de medailles zou grijpen. Nee, ik was er zelfs stilletjes van overtuigd dat ik in één keer zou slagen voor het rijexamen en door mijn turnprestaties op het erepodium zou belanden. En op de vraag of uw sociale vaardigheden uitsteken boven het landelijk gemiddelde, roept u waarschijnlijk volmondig 'ja'. Net als uw partner, moeder en buurman. Neem de proef maar eens op de som.
  'IJdel', noemt psychologe Cordelia Fine ons brein dan ook in haar boek A mind of its own. 'Desgevraagd zullen mensen schoorvoetend toegeven dat ze meer gemotiveerde werknemers en betere chauffeurs zijn dan de gemiddelde persoon.' Dit laatste geldt volgens Fine zelfs bij mensen die kort na een auto-ongeluk in het ziekenhuis worden ondervraagd over hun rijprestaties. 'Niemand denkt dat hij onder het gemiddelde zit. Statistisch gezien is dat onmogelijk, maar in een ijdel brein is het onvermijdelijk.'
  Dunning geeft een ander voorbeeld van ons ijdele brein: onderzoekers vroegen Amerikaanse studenten van Rutgers University hoe waarschijnlijk het was dat hen een aantal positieve dingen zou overkomen. De gemiddelde student zei dat hij meer kans maakte dan andere studenten om de respectabele leeftijd van tachtig jaar te bereiken, een goede baan aangeboden te krijgen voor het eind van zijn studie, een geweldig salaris op te strijken en een eigen huis te kopen. Minder kans hadden ze naar eigen zeggen op een drankprobleem, hartaanval en ontslag. Is zelfoverschatting misschien gewoon jeugdige overmoed en blijft het beperkt tot de studentenpopulatie die bij psychologisch onderzoek vaak proefkonijn is? Helaas, een klassiek geworden onderzoek uit de jaren zeventig laat zien dat zelfs 94 procent van de professoren vindt dat ze hun werk bovengemiddeld goed doen. En als zij al niet beter weten…
  Nu werpt u misschien tegen dat zelfoverschatting verdwijnt als men u vraagt een nieuwe programmeertaal te ontwikkelen of een openhartoperatie uit te voeren. Dat klopt, zegt Dunning. 'Hoewel zelfoverschatting regel is, zijn er ook situaties waarin het niet voorkomt of waarin mensen zichzelf zelfs onderschatten.' Bijvoorbeeld wanneer een taak heel erg complex lijkt, zoals het ontwikkelen van een nieuwe programmeertaal. Opvallend is ook dat personen die wél ergens in uitblinken, zichzelf juist vaker onderschatten. Zij vallen volgens Dunning ten prooi aan een ander facet dat ons zelfinzicht vertroebelt, namelijk het false consensus effect. Hierbij denken we dat anderen meer op ons lijken dan ze in werkelijkheid doen. Briljante breinen nemen dus aan dat anderen ook over hun superieure vaardigheden beschikken. Niet alle culturen bekijken zichzelf overigens door zo'n roze bril. Japanners doen bijvoorbeeld (bijna) niet aan zelfoverschatting; bescheidenheid is daar een grotere deugd. De Canadese professor Ziva Kunda noteert in het boek Social Cognition. Making sense of people: 'Hoewel vaak wordt gedaan alsof de behoefte om jezelf in een positief daglicht te zien een basaal en universeel aspect van de menselijke natuur is, zou het wel eens een product van de westerse cultuur kunnen zijn.' Volgens Kunda is het in de westerse cultuur de norm om onafhankelijk en autonoom te zijn, waardoor zelfwaardering afhangt van iemands persoonlijke kwaliteiten. In oosterse culturen is zelfvertrouwen echter vooral afhankelijk van je relatie met anderen. Daardoor zijn oosterlingen volgens Kunda minder gemotiveerd om zichzelf te overschatten.

  Blinde vlek
  Goed, aan onze zelfkennis schort dus nogal wat. Maar wat gaat er nu eigenlijk mis? Een boel, meent Dunning. Volgens hem speelt een heel scala aan psychologische mechanismen een rol. Zo is het voor sommige eigenschappen simpelweg ontzettend moeilijk om te bepalen of je ze bezit. Wanneer kun je bijvoorbeeld zeggen dat je werkelijk 'gedreven' of 'idealistisch' bent? Wat is daarvoor de standaard? Ook vergeten we vaak dat ons gedrag grotendeels wordt gestuurd door de situatie waarin we ons bevinden - de fundamentele attributiefout. Zo zult u zich in de ene situatie behulpzamer opstellen dan in de andere, waardoor het lastig is om te zeggen hoe behulpzaam u nu eigenlijk bent.
  Een oorzaak die Dunning in zijn boek uitlicht, is dat we een blinde vlek hebben voor onze gebreken. 'Net als sommige soorten hersenletsel mensen ervan weerhouden hun beperkingen te zien, zo lijdt incompetentie ertoe dat het voor personen erg lastig - of zelfs onmogelijk - is om te weten hoe slecht hun vaardigheden zijn.' Wie ergens slecht in is, kan volgens Dunning simpelweg niet beseffen dát hij er slecht in is. 'Op veel gebieden zijn de vaardigheden die nodig zijn om een bepaalde taak te vervullen, namelijk precies gelijk aan de vaardigheden waarmee men kan beoordelen of de taak goed is uitgevoerd.' Neem bijvoorbeeld het opzetten van een goede argumentatie. 'Om een correct argument te bedenken, moeten de regels van de logica bekend zijn,' zegt Dunning. 'Men moet weten hoe een goed argument eruitziet en wat de valkuilen zijn bij argumenteren. Precies diezelfde bagage is nodig te beoordelen of een argument goed is.'
  Een nare consequentie van dit mechanisme: degenen die het slechtst presteren, beseffen dit het minst. Maar waarom kan ik dan wel mijn voetbalkwaliteiten beoordelen, terwijl ik een bal slechts een meter ver kan trappen? Volgens Dunning gaat onze zelfkennis in sprongen vooruit als we niet onze intellectuele of sociale competenties taxeren, maar onze atletische vaardigheden. Er zijn geen sportieve capaciteiten nodig om sportprestaties te evalueren. Neem het slaan van een hole-in-one. Dat kan alleen met een goede oog-handcoördinatie, terwijl slechts een stel scherpe ogen nodig is om te zien of de bal goed is geslagen.

  Kritiek is kansloos
  Als onze zelfkennis tekortschiet, zou het logisch zijn dat we ons zelfbeeld bijstellen nadat we een paar keer flink onze neus stoten. Wie zichzelf een raskomiek vindt, maar nooit iemand aan het lachen krijgt, moet concluderen dat zijn gevoel voor humor misschien niet zo groot is. Toch leren we bijster weinig van feedback, bewijst psychologisch onderzoek. De reden? Ook nu zijn de oorzaken volgens Dunning talrijk. Zo klopt feedback vaak niet, omdat mensen nu eenmaal niet graag slecht nieuws brengen. Wees eerlijk, zou u tegen uw moeder zeggen dat haar beeldhouwkunst niet beter is dan de asbakken die uw vijfjarige dochter kleit? Verder is feedback vaak incompleet of zelfs helemaal afwezig. Hoe vaak krijgt u bijvoorbeeld buiten het jaarlijkse functioneringsgesprek een evaluatie van uw werkprestaties?
  Krijgen we wél luid en duidelijk te horen dat we even artistiek zijn als een vijfjarige, dan betekent dat nog niet dat we daar lering uit trekken en een andere hobby zullen zoeken. Hier komt Fines ijdele brein weer om de hoek kijken. Over het algemeen zijn we namelijk enorm gemotiveerd om een positief beeld van onszelf te behouden, zegt de psychologe. Voor dit gunstige daglicht, gebruiken we bijvoorbeeld de zogenaamde self-serving bias. 'Als mensen horen dat ze een taak goed doen, strijken ze persoonlijk de eer op. Maar als verteld wordt dat ze het slecht doen, zullen ze de verantwoordelijkheid elders leggen. Bijvoorbeeld bij de partner met wie ze de taak deden.' Klopt. Nadat ik zakte voor mijn rijexamen, dacht ik niet dat ik slecht had gereden; nee, de examinator was streng en het verkeer zat tegen. Was ik geslaagd, dan was dat natuurlijk wel gekomen door mijn uitmuntende rijprestaties.
  Ook behandelen we positief en negatief commentaar niet hetzelfde. U raadt het misschien al: wanneer we iets positiefs horen, nemen we het voetstoots aan. Negatieve feedback zullen we echter koste wat kost weerleggen. Dunning: 'Stel dat je een blonde, linkshandige man bent en op cnn hoort dat zulke heren langer leven. Waarschijnlijk zul je de validiteit van het onderzoek aannemen. Hoorde je echter dat blonde linkshandigen meer kans maakten jong te sterven, dan zou je proberen de resultaten te ontkrachten.'
  Nóg een mechanisme dat het lastig maakt om onze zelfkennis te ontwikkelen? Vooruit, nog eentje dan. We zoeken voornamelijk feedback die ons zelfbeeld bevestigt. Over het algemeen horen we het liefst positieve dingen over onszelf, schrijft Ziva Kunda. Maar als we er niet omheen kunnen dat we bijvoorbeeld hopeloos zijn in voetbal, dan horen we liever dat we een slechte voetballer zijn dan dat iemand ons de hemel in prijst als de nieuwe Ronaldinho.

  Minder zelfkennis, meer geluk
  Is het eigenlijk erg dat onze zelfkennis beperkt is en de kans op beterschap gering? Cordelia Fine meent van niet. Integendeel. We moeten ons ijdele brein juist dankbaar zijn. 'Er zijn mensen wier zelfbeeld realistischer is,' zegt Fine, 'en die zijn klinisch depressief.' Optimisten gaan minder vaak naar de dokter, hebben een beter immuunsysteem en minder kans op hartkwalen. Verder is een ijdel brein sterk gemotiveerd om moeilijke taken koste wat kost succesvol te volbrengen. Ook Dunning weet een aantal voordelen op te sommen. Mensen die zichzelf overschatten bereiken meer, hebben minder last van depressies of stress en leven langer.
  Toch is Dunning er niet van overtuigd dat zelfoverschatting vooral voordelig is. Er kleven ook een hoop nadelen aan. Zo gaan optimisten langer door met onoplosbare taken en kunnen ze gevaarlijk zijn voor zichzelf. Wie bijvoorbeeld het risico onderschat dat hij slachtoffer wordt van een ziekte of natuurramp, neemt minder voorzorgsmaatregelen. 'De situatie bepaalt dan ook het nut van zelfoverschatting,' zegt Dunning. Als iemand trouwt en denkt dat dit huwelijk meer kans van slagen heeft dan gemiddeld, is dat positief. Een huwelijk is over het algemeen namelijk goed voor mensen. Maar als iemand zijn winkansen in het casino overschat, heeft dat natuurlijk hele andere gevolgen.
  Gedesillusioneerd na het lezen van dit artikel, omdat u al die tijd in de waan leefde dat u een realistischer zelfbeeld had dan gemiddeld? Neem dan de woorden van David Dunning ter harte. Hij noemt mensen niet arrogant of stom vanwege hun gebrek aan adequate zelfkennis. 'Nee,' zegt Dunning, 'jezelf kennen is gewoon erg, erg moeilijk.'

  Terug

• De Pers, Woensdag 1 augustus 2007

  Ontdekking Erfelijkheid speelt rol
  Linkshandigen mogelijk vaker schizofreen
  Frederieke de Vries Amsterdam

  Britse wetenschappers hebben het gen ontdekt waardoor linkshandigheid ontstaat. LRRTM1 is het gedoopt. De onderzoekers denken dat het gen ook nieuw zicht biedt in schizofrenie. Ze vermoeden een verband tussen de aanwezigheid van het gen en de ziekte.
  Het vermoeden dat erfelijkheid een belangrijke rol speelt bij linkshandigheid is nu voor het eerst bevestigd. Het gen dat linkshandigheid bepaalt, is volgens de wetenschappers verant­woordelijk voor de omdraaiing van bepaalde hersenfuncties, zoals spraak en emoties. Bij rechtshandigen con­troleert de linkerkant van de herse­nen die functies, bij linkshandigen is dat omgekeerd.
  Maar het belangrijkste vraagstuk dat de onderzoekers dus misschien kunnen oplossen is dat over schizo­frenie. Ze denken dat er een link is tussenlinkshandigheid en schizofre­nie. Bij onderzoek van schizofrenen is namelijk een ongebruikelijke ba­lans gevonden in de hersenen. Bij linkshandigen zou een soortgelijke situatie bestaan.
  Blijven over alle te kraken mythes over linkshandigheid. Klopt het dat ze creatiever zijn dan rechtshandigen? Zijn linkshandigen echt zo onhandig, zoals blijkt uit het gezegde 'twee linkerhanden hebben'? Zijn a beter in man-tot-man gevechten?
  Dit laatste ontkent Rik Smits, niet alleen zelfverklaard deskundige op dit terrein, maar ook auteur van het boek De Linkshandige Picador. 'Er is meer sprake van een verrassingsvoordeel dan een fysiologisch voordeel. Het blijft een verassing als je bij boksen in plaats van een rechtse, ineens linkse hoek in je gezicht krijgt’.

  Terug

• Bron: De Stentor, vrijdag 1 juni 2007 door Judah Bolink

  Linkshandigheid stelt de wetenschap nog voor raadsels

  Tien tot vijftien procent heeft voorkeur voor gebruik linkerhand.

LOCHEM/ZUTPHEN - Linkshandigen zijn een vaak benadeelde minderheid. Bovendien moeten ze veelal opboksen tegen vooroordelen. "Links staat voor onhandig, gekreupel, gestuntel. Rechts voor oprecht, goed. Dat is al zo in de bijbel, waar de bokken en de geiten van elkaar worden gescheiden. De bokken, de ongelovigen, naar links, de geiten, de elovigen, naar rechts. Ook de duivel wordt vaak als linkshandige afgebeeld", vertelt rustend dierenarts René van Oijen uit Laren. Van Oijen heeft zich verdiept in linkshandigheid. Naar schatting is tien tot vijftien procent van de mensheid linkshandig. De oorzaak van links- of rechtshandigheid is vooralsnog onbekend, al lijkt erfelijkheid een rol te spelen.

Vroeger werd linkshandigheid gezien als een afwijking. In een grotendeels rechtshandig ingerichte wereld werden linkshandigen gezien als onhandig. Daaruit vloeide onder andere het gezegde 'twee linker handen hebben' uit voort. Verder werd een tijd geloofd dat linkshandigen eerder zouden sterven en zijn er studies gedaan waaruit zou blijken dat linkshandigen meer ongelukken veroorzaken.

Er zijn ook mensen die geen voorkeurshand hebben. Zij worden ambidext genoemd en kunnen de meeste handelingen zowel met hun linker- als rechterhand goed uitvoeren. Sommige mensen zijn van nature ambidext, andere mensen zijn gedwongen ambidext geworden. Laatsgenoemde groep zijn mensen die van nature linkshandig waren, maar bijvoorbeeld op school zijn gedwongen om rechtshandig te werken. Linkshandigheid wordt vaak in verband gebracht met zaken als ADHD, dyslexie en creativiteit, maar harde bewijzen hiervoor zijn er niet. Vooralsnog is het vooral een onbekend fenomeen.

• Feitjes over linkshandigheid volgens Van Oijen
  • Linkshandigheid is niet echt erfelijk bepaald, al zit er wel ergens in de genen een voorkeur. 'Die aanwijzingen zijn er'.
  • Zijn beide ouders rechtshandig. dan is de kans op een linkshandig kind 11 procent. Is een ouder links en de ander rechtshandig, dan is de kans op een linkshandig kind 17 procent Zijn beide ouders linkshandig dan is de kans op linkshandigheid 30 procent.
  • Negen van de tien mensen is rechtshandig, acht van de tien rechtsvoetig, bij zeven van de tien is het rechteroog dominant, bij zes van de tien het rechteroor.
  • In kastelen gaan wenteltrappen veelal rechtsom, omdat ze dan beter te verdedigen waren door rechtshandigen.
  • In Arabische tanden staat links voor onrein. Dat is de hand waarmee je je billen afveegt

  Terug

• Leven in gespiegelde wereld, door Jenny Polman
  Rechtshandige dierenarts verdiept zich in linkshandigheid.

LOCHEM - Probeer als rechtshandige maar eens een wijnfles te ontkurken met een kurkentrekker voor linkshandigen. Het lukt je misschien wel, maar het gaat wel met veel gestuntel gepaard. In ieder geval komt er veel denkwerk, creativiteit en extra spierinspanning bij te pas.

Bezoekers van het Akku-eetcafé in de Eetgalerie in Lochem konden gisteren aan den lijve ervaren waar linkshandigen in onze rechtshandig-ingestelde maatschappij tegenaanlopen bij heel gewone, dagelijkse zaken als het schillen van een aardappel met een dunschiller of het schrijven in een spiraalschrift.

Rustend dierenarts René van Oijen uit Laren heeft zich, als rechtshandige echtgenoot van een linkshandige vrouw en vader van twee linkshandige zoons, verdiept in de wereld van de linkshandigen. Omdat hij in de thuissituatie voortdurend te maken heeft met een spiegelbeeldige wereld: een strijkplank die altijd 'verkeerd-om' staat, een computermuis die hij elke keer aan de 'verkeerde' kant naast het toetsenbord vindt.

Een wereld die voor linkshandigen (toch een op de tien mensen) aan de orde van de dag is. Die hebben het dan ook vaak niet gemakkelijk in onze door rechtshandigen gevormde en gedomineerde maatschappij. Waarin links vaak ook nog eens synoniem is voor onhandig, gebrekkig en achterbaks. Van Oijen vertelde daarover op een zeer onderhoudende manier die voor zijn publiek ook heel herkenbaar bleek. Af en toe deed hij met hen een testje, zoals met de kurkentrekker, of stelde een vraag over iets waar je, als rechtshandige nooit bij stil staat.

Van Oijens eigen vrouw Lenny -ooit gedwongen tot rechtshandig schrijven - hanteert de pen inmiddels weer links. Bewust. "Omdat ze merkte dat ze alleen dan tegelijk kon schrijven, praten en luisteren." Rechtshandigheid is voor het gros van de mensen iets waar nauwelijks bij stil wordt gestaan. Linkshandigen moeten zich doorlopend aanpassen, steeds een beroep doen op hun eigen creativiteit en inventiviteit. Waarbij het voor hen weer een voordeel is dat hun rechterhersenhelft beter is ontwikkeld, want juist daar zetelt de creativiteit. Bij de lunch mochten de rechtshandigen daarop een beroep doen. Aan spiegelbeeldig gedekte tafels.

Terug

• Linkshandige man verdient meer
  Bron : www.artofevents.nl

  Linkshandige mannen met een afgeronde hogere opleiding verdienen zo'n 25 procent meer dan hun rechtshandige collega's. Dit blijkt uit onderzoek van de Johns Hopkins University in de Amerikaanse staat Maryland.

  De onderzoekers weten niet hoe het verschil in inkomen tussen links- en rechtshandigen verklaard kan worden. Opvallend is dat het verschil niet opgaat voor vrouwen.

  Terug

• Ook dieren hebben een voorkeur voor het gebruik van de linker- of de rechterpoot.
  Bron : www.50plusplein.nl

  Een onderzoek waarbij padden een ballonnetje over de kop geschoven kregen, wees uit dat de meesten het ding verwijderden met de rechtervoorpoot. Bij padden zou deze voorkeur nog te maken kunnen hebben met de asymmetrisch gelegen maag.

  Padden kunnen hun maag alleen schoonschrapen met hun rechterpoot. Ze maken de maag schoon na het uitspugen van onverteerbare voedselresten Bij de meeste diersoorten is het aantal linkspotigen gelijk aan het aantal rechtspotigen

  De mens vormt hier op een uitzondering. Slechts één op de tien is links.

  Terug

• Linkshandige beter in gamen
  12 dec 2006 Bron : www.gametoday.nl

  Onderzoek van de Australian National University heeft uitgewezen dat linkshandige mensen hun hersenen efficiënter gebruiken dan rechsthandige mensen. Volgens de onderzoeker, dr. Nick Cherbuin, betekent dit ook dat zij daardoor inherent beter zijn in gamen.

  Volgens het onderzoek, dat onder 80 rechtshandige en 20 linkshandige mensen is gehouden, kunnen de hersenhelften van linkshandigen beter met elkaar communiceren dan die van rechtshandigen.

  Terug

• Chimps zijn links

  Wilde chimpansees blijken overwegend linkshandig te zijn. 15 augustus 2005 bron: Noorderlicht (http://noorderlicht.vpro.nl/)

  Dat volgt uit een studie van de Amerikaanse primatologe Elizabeth Lonsdorf, deze week gepubliceerd in het tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences. Dat is een opmerkelijke bevinding, want chimps in gevangenschap zijn meestal rechtshandig. Onderzoekers vroegen zich al langere tijd af of die rechtshandigheid 'chimp-eigen' is, of een gevolg van het feit dat chimps in gevangenschap opgevoed worden door mensen - die meestal rechtshandig zijn.

  Van 1998 tot 2001 bestudeerde Lonsdorf zeventien chimpansees in het Gombe Nationaal Park in Tanzania, het natuurgebied waar Jane Goodall haar baanbrekende observaties deed. Lonsdorf observeerden hoe de apen hun favoriete lekkernij - termieten - bemachtigden. Dat doen ze door met stokjes in termietenholen te peuteren, om vervolgens de termieten van het stokje te likken. De chimps hadden allemaal een voorkeurshand, en bij de meesten was dat hun linkerhand.

  Links- of rechtshandigheid zit bovendien in de familie, constateert Lonsdorf. Zijn de ouders links, dan zijn hun jongen dat ook. Of links- of rechtshandigheid aangeboren is, of aangeleerd, wordt uit dit onderzoek niet duidelijk.

  

  Terug

• Meer kans borstkanker linkshandige vrouw
  Maandag 26 september 2005 Bron : de Telegraaf

  UTRECHT - Linkshandige vrouwen hebben 40 procent meer kans op borstkanker dan rechtshandigen. Bij vrouwen die nog niet in de overgang zitten, is het risico zelfs twee keer zo hoog. Dat blijkt uit onderzoek dat het Universitair Medisch Centrum Utrecht (UMC) maandag heeft bekendgemaakt in de British Medical Journal.

  Het UMC komt tot de conclusie na een vergelijking van gegevens van 12.000 Nederlandse vrouwen geboren tussen 1932 en 1941. Vrouwen hebben een kans van ongeveer een op negen om tijdens hun leven borstkanker te ontwikkelen.
  Bij linkshandigen ligt dat risico dus hoger. Van alle vrouwen in Nederland is 8 tot 9 procent linkshandig. Zij moeten volgens onderzoeker C. Uiterwaal van het UMC niet direct voor hun gezondheid vrezen. Of een vrouw links- of rechtshandig is, vormt slechts een van de factoren. Zo hebben vrouwen die laat in de overgang raken een hoger risico.
  Wetenschappers tasten in het duister over de oorzaak van het hogere risico. De hogere kans en of baby's linkhandig worden, hebben mogelijk beide te maken met bepaalde hormonen waar zij tijdens de zwangerschap aan worden blootgesteld, zegt Uiterwaal. Volgens hem kan de vergrote kans ook te maken hebben met de genen van de vrouwen.
  Op dit moment is verder nog niet bekend of linkshandigen ook een hogere kans hebben op andere vormen van kanker. "Daar is heel weinig zicht op. Wij willen dit verder onderzoeken", zegt Uiterwaal.

  Terug

• Linkshandige beter in vechten
  Woensdag 8 december 2004 Bron: Elsevier

  In een gewelddadige samenleving kun je beter linkshandig zijn, want linkshandigen hebben een voordeel bij één-op-één gevechten. Mensen zijn namelijk gewend te vechten tegen rechtshandigen, om de simpele reden dat er minder links- dan rechtshandigen zijn. Ze worden daarom sneller verrast door mensen die met links vechten.
  Franse wetenschappers zijn op zoek naar de reden waarom sommige mensen vooral hun linkerarm gebruiken. Linkshandigheid heeft een aantal nadelen en toch gebruikt zo'n 10 procent van de bevolking van de westerse wereld zijn linkerarm vaker dan zijn rechter. Daar moet een natuurlijke reden voor zijn.

  Sport
  Uit onderzoek is gebleken dat linkshandigen een voordeel hebben bij sporten als schermen, boksen, tennis en honkbal. En sport is een niet-gewelddadige vorm van vechten, dachten Franse wetenschappers, dus bij gevechten hebben linkshandigen een voordeel.

  Geweld
  Als het klopt dat linkshandigheid voordeel biedt in geweldssituaties, zo redeneerden de onderzoekers verder, en als dat voordeel een reden voor linkshandigheid is, moet linkshandigheid in gewelddadige samenlevingen vaker voorkomen dan in vreedzame.

  Moorden
  Charlotte Faurie en Michel Raymond van de universiteit van Montpellier II onderzochten acht verschillende samenlevingen. Ze telden hoeveel mensen linkshandig zijn en hoeveel moorden worden gepleegd. De resultaten publiceerden zij in de 'Proceedings of the Royal Society'.
  In Burkina Faso onderzochten ze een stam waar jaarlijks slechts 1 op 100.000 mensen wordt vermoord. Daar is 3,4 procent van de mensen linkshandig. In Venezuela leeft een stam waar jaarlijks maar liefst 4 op de 1000 mensen worden vermoord. Bijna een kwart (22,6 procent) van de stamleden is linkshandig.
  Blijkbaar is het voordelig in een gewelddadige samenleving om je linkerarm te gebruiken, concluderen de onderzoekers. Links zijn heeft dus toch voordelen.

  Terug

• Linkshandigheid
  5 november 2004 Bron: Het Reformatorisch Dagblad

  Linkshandigheid was in Japan ooit voldoende reden om een echtgenote te verstoten. In Amerika waren opvallend veel presidenten linkshandig: alleen al in de twintigste eeuw waren dat Truman, Ford, Reagan, Bush sr. en Clinton.
  Aardige weetjes, die het Linkshandigenmuseum op de website www.xs4all.nl/riksmits/lhu/lhu.html plaatste. Beroemde linkshandigen waren bijvoorbeeld Beethoven, Einstein en M. C. Escher. De site bevat informatie voor het verbeteren van de schrijfhouding en een test om links- of rechtshandigheid te bepalen. Met de theorie dat linkshandigen meer auto-ongelukken veroorzaken door omgekeerde schrikreflexen, wordt korte metten gemaakt.

  Terug